مادر...

شعری از ایرج میرزا:

پسر رو قدر مادر دان که دایم       کشد رنج پسر بیچاره مادر

بروبیش ازپدرخواهش که خواهد   تورا بیش از پدر بیچاره مادر

زجان محبوبتر دارش که دارد     زجان محبوبتر بیچاره مادر

از این پهلو به آن پهلو نغلتد       شب از بیم خطر بیچاره مادر

نگهداری کند نه ماه و نه روز   توراچون جان به بربیچاره مادر

به وقت زادن تومرگ خودرا      بگیرد در نظر بیچاره مادر

بشوید کهنه و آراید او را         چوکمتر کارگر بیچاره مادر

تموزودی توراساعت به ساعت    نمایدخشک وتربیچاره مادر

اگریک عطسه آید از دماغت      پرد هوشش زسربیچاره مادر

اگریک سرفه بیجا نمایی          خورد خون جگر بیچاره مادر

برای اینکه شب راحت بخوابی      نخوابد تا سحر بیچاره مادر

دوسال از گریه روزوشب تو      نداند خواب وخوربیچاره مادر

چو دندان آوری رنجورگردی      کشد رنج دگر بیچاره مادر

سپس چون پا گرفتی تا نیفتی       خورد غم بیشتربیچاره مادر

توتایک مختصر جانی بگیری     کند جان مختصر بیچاره مادر

به مکتب چون روی تابازگردی   بود چشمش به در بیچاره مادر

اگر یک ربع ساعت دیر آیی     شود از خود به در بیچاره مادر

نبیند هیچکس زحمت به دنیا       زمادر بیشتر بیچاره مادر

تمام حاصلش اززحمت این است   که دارد یک پسر بیچاره مادر

به این امید که همه ما قدردان زحمات مادرانمان باشیم